Wszystko, co tu napisałeś, świadczy tylko o tym, że „życia prawdziwego nie znasz” i chybaś za młody :) Za PRL-u takich niebieskich ptaszków (to jest międzywojenne określenie, wbrew pozorom), żyjących od piwka do piwka, z emerytury matki, było na kopy. A sztab ideolo walczył z bumelantami, chroniąc alkoholików. Więc jakoś się żyło, od tej flaszki do flaszki. Tacy ludzie byli. W tym filmie i tak jest to pokazane filmowo. No i to inni jednak ludzie byli. Swój honor mieli.
Naturalizm naturalizmem ale niektórych treści, zawartych w tym filmie, cenzorzy nie mogli przełknąć. Pijak, nie pijak, swój rozum ma, nie będzie pracował za darmo. W państwie, gdzie władza dba o chłopa i robotnika, mowa o nieopłacalności, wyzysku?
Ja ten film, może z sentymentu, lubię. Niemczyk jest świetny. Cała ta akcja z wynagrodzeniem mało płatnej roboty to samo życie. Stawki na wszystko, cenniki, przepisy, harmonogram nie przewiduje, ale są fundusze reprezentacyjne, czy środki na nagrody. Jakoś sie trzeba było dogadać z elementem opornym, żeby robota była zrobiona, a oni jakoś zarobieni.

Ja też ten film lubię, niewykluczone że przez sentyment, bo kojarzy mi się ze starymi czasami, jak z kumplami oglądaliśmy to na VHS-ach - razem z Wniebowziętymi w pakiecie. Mój kolega ma tę piosenkę z czołówki ustawioną w telefonie. 

Jest tam parę fajnych scen - obie te produkcje są takie trochę słodko-kwaśne. Niby śmieszą, ale jednak smutkiem wieje z tego wszystkiego, co tam jest pokazane.

Wniebowziętych mniej lubię albo może słabiej pamiętam. Całkiem niedawno oglądałem Siedem czerwonych róż czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych. 
To był zupełnie inny świat. Nie ma juz tego, przynajmniej wokół mnie. Pijaczki są, ale oni już tylko piją na ławkach i opowiadają te same historie.

Nie, nie, nie. Na Kiepskiego patrzeć się nie da. Maklakiewicz gra to może trochę tak, jakby się wstydził tego co robi. Gra synka, którego suszy. Mózg jest nastawiony na wypicie. Więc używa różnych manipulacji, wzbudza litość, próbuje straszyć itd. a chodzi o to, żeby ta kochana przez niego mamusia, pewnie jedyna osoba która go kocha, dała mu trochę grosza i żeby spotkał się z kumpalmi. Nałóg tu wystawia tę jego miłość na próbę.
Wszystko cię tu razi, po kłóci się z porządkiem w Twojej głowie. I dobrze to o Tobie świadczy :)

"Wniebowziętych mniej lubię albo może słabiej pamiętam."

Daj mu szansę ;-) i zerknij proszę na PW. Dzięki!

Przykro mówić, ale znałem. Faktycznie, dobrze to o Tobie świadczy. 

Zacząłem oglądać, ale nie dałem rady. Kiedyś pewnie bym wytrzymał, ale jestem już za stary. Poza tym w życiu codziennym zdarzają się bardziej malownicze historie, o o wiele bardziej symbolicznej i zaskakującej, surrealistycznej wymowie. A jakie przy tym malownicze. Wyjeżdżamy ostatnio z lasu pod Krukówką, z moim kolegą Czarnym. Stajemy na kładce nad mostkiem, patrzymy na tę naszą pustynię Mohave dla ubogich, na której się wychowaliśmy. W jedną stronę tory na wiadukt, którego o mało kiedyś nasz kolega nie spalił. W drugą stronę tory do Łukowa. Wszystko lśni w słońcu i mieni się dziwnymi refleksami, gorące powietrze nad szynami drży i zniekształca wąską, ograniczoną ścianami lasu perspektywę, dookoła pustka, ani żywego ducha. W oddali domy. Stoimy tak parę chwil, a ja nagle spostrzegam, że na tej kładce, oprócz nas stoi jakiś mumin o wybitnie cygańskiej urodzie, oparty o rower.A wygląda, jakby go kosmici z filmu Szulkina "Obi Oba koniec cywilizacjii" tam pozostawili. Stoi i uśmiecha się głupkowato. Nic nie mówię, a on się nagle kłania Czarnemu i jeszcze dziwniej uśmiecha. A to nie jest wcale oczywista sprawa, tak sie po prostu ukłonić Czarnemu. No i Czarny też sie kłania. - Kto to jest - pytam całkiem obezwładniony tym widokiem. - Sylwek z Plebanki - mówi Czarny. 

Czyli kolejne dorosłe dziecko alkoholika. Historia do złudzenia przypomina np. Młynarskiego i pewnie wielu im podobnych. Musieli dźwigać ciężar swoich braków, a do tego jeszcze to ich przekonanie, że artysta musi zachowwywać się ekscentrycznie. To chyba jedna z największych bek, na które tzw. postęp nabrał tych aspirantów.

Ja też lubię zuważać okoliczności przyrody i kontemplować podobne scenki z życia. Niestety jakby dać to nakręcić jakiemuś naszemu artyście filmowemu, to albo wyszłaby z tego "inwazja marsjan" albo "dom zły". 

przekraczenie granic tzw. absurdu jest forma dopasowywania się do realu, na krretynadę odpowiada się większa kretynadą, w co do tego kto i k=jakich pijaczków czy innych iwdzial to nie ma granic ludzka wyobrażnia i ludzkie zachowania, przykład: młodzi popijający duszkiem jabcoki 'kto szybciej', jeden zwrócił do podstawionego słoika a reszta rozważała problem czy można to  ze słoika napowrót wypić,- autentyczne